Yaşadığımız dijital tutsaklık çağı ile herkesin elinde bir telefon varken insanlık farklı bir topluma evriliyor. Bu da insanları yalnızlık girdabında içinden çıkılmaz bir duruma sürüklüyor. Belgrad ormanlarında kaybolan kadın bu durumun çok açık bir sonucudur.

Toplumun bu girdaptan çıkması için yapılması gerekenler konusunda çözüm nasıl bulunur bilmiyorum ancak bu gidişatın sonunu hiç hayırlı görmüyorum.

Batıcılaşma sonucu ailenin çözülüşü ve neoliberalizm ile toplumumuzda kolektivizmin yerini bireyciliğin almasıyla dönüşüme uğrayan çağda, bireylerin yalnızlığı giderek artmakta adeta her birey kendi dünyasında tutsak hayatı yaşamaktadır.

Toplumu bu tutsaklığın pençesinden ne din, ne de ahlaki kurallar kurtaramıyor maalesef. Zaten insanlığı tüketim pazarı olarak gören emperyalistler için özlenen tablo da bu durumdur. İnsanlığı ne kadar hızlı bir şekilde şeytanlaştırırımın hesabını yapmaktadırlar.

Küreselleşmenin getirmiş olduğu bu hazin son kıyametin ayak sesleri gibi sanki. Materyalizm öylesine insan hayatına sirayet etti ki, mana dünyamıza yer bulamaz olduk. Allah sonumuzu hayır etsin.